تفاوت بین فلنج جوش سوکتی و فلنج جوش لب به لب چیست؟

جوش سوکت و جوش لب به لب از اشکال اتصال جوشکاری رایج فلنج و لوله هستند. جوش سوکتی برای وارد کردن لوله به فلنج و سپس جوشکاری است، در حالی که جوش لب به لب برای جوش لب به لب لوله و سطح لب به لب است. سوکت جوش ازفلنج جوش سوکتنمی تواند مورد بازرسی رادیوگرافی باشد، امافلنج جوش لب به لبمی تواند. بنابراین، فلنج جوش لب به لب به طور کلی برای کسانی که نیازهای بالاتری برای بازرسی جوش لب به لب دارند استفاده می شود.

به طور کلی، فلنج جوش لب به لب نسبت به فلنج جوش سوکتی دارای الزامات بالاتری برای ساخت و کیفیت جوش بهتر است. با این حال، روش بازرسی برای فلنج لب به لب نسبتا سخت است و برای آن بازرسی رادیوگرافی لازم است، در حالی که فلنج جوش پذیرش فقط نیاز به بازرسی نافذ دارد. بنابراین، در صورتی که سیال در خط لوله به درجه جوش بالایی نیاز نداشته باشد، می توان از فلنج جوش سوکت نیز استفاده کرد.

سوکت جوش داده شدهفلنج هامی توان از لوله هایی با درجه فشار کم و قطر کم استفاده کرد، اما تنش پس از جوش فلنج جوش شده خوب نیست و به راحتی می توان نفوذ ناقص و در نتیجه ترک در لوله ایجاد کرد. بنابراین، فلنج جوش داده شده را نمی توان برای لوله هایی که مستعد خوردگی هستند یا نیازهای بالایی برای تمیزی دارند استفاده کرد. یا در خط لوله پرفشار، فلنج جوش سوکتی را نمی توان صرف نظر از قطر کوچک استفاده کرد، بنابراین توصیه می شود از فلنج جوش لب به لب در محیط کاری با درجه فشار بالا و شرایط سرویس دهی نامناسب استفاده شود.

قطر فلنج جوش سوکتی به طور کلی یک بزرگ و یکی کوچک است، در حالی که قطر فلنج جوش لب به لب می تواند یکسان یا متفاوت باشد. فلنج جوش سوکتی مشکل اریب و ناهماهنگی لب به لب نخواهد داشت و می توان موقعیت جوش را به جوش تخت تغییر داد.

به طور کلی فلنج جوش سوکت برای لوله های کمتر از 2 اینچ استفاده می شود. فلنج جوش سوکت عمدتاً برای اتصالات لوله با قطر کوچک استفاده می شود. این نوع لوله دارای ضخامت دیواره نازکی است و مستعد انحراف و خوردگی است، بنابراین برای فلنج جوش سوکتی مناسب تر است. فلنج های لب به لب بیشتر برای لوله های بالای 2 اینچ استفاده می شود، زیرا مقاومت فشاری فلنج های جوش لب به لب بهتر از فلنج های جوشی دریافت کننده است.